Муса. Моабит

Түзеп булмаслык шартларда да кеше булып кала алу мөмкинме? Шагыйрьлек һәм каһарманлык нәрсәдән башлана: әни сөтеннәнме, әллә чаңгыда йөрүдәнме? Бәлки, чит телләр өйрәнүдән яки туган илне яратудан? Шигърияте һәм исеме һәр татар кешесенең йөрәгендә сакланган Муса Җәлилне искә алыйк әле. Балачагы, үсмер еллары, шагыйрь булып өлгерүе, мәхәббәтен табуы, әти булу бәхете, кызы Чулпан... Без аның иҗатын каһарманлык һәм патриотлык үрнәге дип бәялибез. Үзен дә Герой дип беләбез. Ә нинди кеше булган соң ул? Һәм ни өчен аның шәхесе безне һаман да дулкынландыра?

С чего начинается поэзия и героизм? С молока ли матери? Может, с первых лыжных походов? С изучения иностранных языков или любви к своей родине? Давайте вспомним Мусу Джалиля, чье имя в сердце каждого человека, хоть немного знающего татарскую культуру. Какими были его детские и подростковые годы, как он стал поэтом, нашел свою любовь, стал папой для маленькой дочери Чулпан… Для нас он - символ героизма и патриотизма, его поэзия одухотворена высокими человеческими идеалами и наполнена горячей любовью к людям. А каким он был человеком? И почему личность Джалиля до сих пор будоражит нас? Может быть, потому, что он доказал невероятное: оставаться человеком возможно даже оказавшись в нечеловеческих условиях.